سالها پیش شاید شش سال پیش شایدم بیشتر نمیدونم.

یه قطعه موزیک بی کلام کوتاه توی آرشیو گوشیم داشتم که وقت و بی وقت پلی میکردم و گوش میدادم کمتر از دو دقیقه ولی حس و حال عجیبی در من به وجود می آورد.

یک صدای عجیب یک صدای بهشتی و حس عجیبی که قابل وصف نیست.

عشقم به موسیقی از خیلی وقتهای پیش با من بود ولی مجال آموختنم نبود.

نه فرصتش بود نه اجازه ش و نه من حتی فکر اینکه روزی بتونم ساز دستم بگیرم در مخیله ام‌می گنجید.

تا اینکه دو سال پیش به طور جدی شروع کردم به آموختن اول سه تار رو بنا به مشورت یک استاد انتخاب کردم و بعد یکسال علاقه مو شناختم و رفتم دنبال دوتار...

اینروزا که کمی دستم روان شده و حس می کنم دارم راه میفتم احساس خوبی دارم.

با عشق میرم کلاس و پای درس استاد میشینم و یاد میگیرم.

می خوام انقدر ادامه بدم تا بتونم نوازنده ی خوبی باشم و انشاالله بتونم شاگرد بگیرم و آموزش بدم.

هنوز اول راهم ولی می دونم می تونم موفق باشم .

به امید رسیدن به تمام هدفهام.