یه عالمه کلمه توی ذهنم آماده بودند که اینجا پیاده شون کنم ولی حسش نیست!
قرار بود داستانی رو برای شرکت توی یک مسابقه بفرستم ولی ننوشتم.با اینکه خیلی امید داشتم برگزیده بشه !
گاهی پر از حرفم ولی ...
امروز باز هم کم آوردم. ولی بعدش خودمو سر زنش نکردم.
امروز یکی از فالوورهای اینستاگرام فوت کرد که دو هفته پیش تولدش بود و من خیلی متاثر شدم و هستم.
امروز بعد ۴ ماه رفتم کلاس و درس جدید گرفتم.
امروز یه عالمه بوی آویشن و پونه ی کوهی با خودش آورد.
الان بوی آویشن ها و پونه های شسته شده و پهن شده پشت پنجره ی اتاق مشامم رو سرشار از عطر زندگی میکنه!
فردا هم روز خداست.
تمام نگرانیهامو میسپارم به خدا و می خوابم.
شب خوش!
۲۱ خرداد ۹۸
#ژوان
#زندگی
امروز توی یک پیج تو اینستاگرام تصویر سیاه و سفید یک زن زیبا رو دیدم.زنی بسیار جوان که موهای بلند و سیاهش روی شونه هاش ریخته بود.
چشماش پر از زندگی بود چشمان درشت و سیاهش می درخشید.هرچه از زیبایی اون بانو بگم کم گفتم.
اما کپشن دلنوشته ی دختر اون زن بود.دختری که حالا چهل و اندی سال از عمرش گذشته و خودش مادر شده.
دختر نوشته بود که دیشب خواب مادرش رو دیده و بسیار توی خواب بیتابی کرده و به شدت گریه کرده.اونطور که دختر نوشته بود مادرش زن بسیار مهربان و خوب و بزرگ بوده.ولی سرطان در سن سی سالگی بهش احازه ی زتدگی بیشتر نمیده و اون زمانی که دختر قصه ی ما فقط پنج سالش بوده از دنیا میره.
اینا رو نوشتم ولی هدفم از نوشتنشون تعریف یک قصه ی تلخ و ماجرای دختر و زیبایی و خوبی مادر مرحومش نبود.
هدفم این بود که چقدر مردن در اوج خوب و قشنگه.آخرین تصویری که توی ذهن آدما از تو می مونه خوبه که زیبایی باشه ،توانایی باشه نه یک مادر پیر علیل که نوبتی شده و احتمالا به زوال عقل دچار شده و بچه هاش به مرگش راضی هستند.
هرچند مادر و پدر توی هر شرایطی که باشن عزیزند و دوست داشتنی و چه سعادتی بالاتر از اینکه روزی تو بتونی بهشون کمک کنی و وارسیشون کنی ولی من دلم میخواد آخرین تصویری که از من توی ذهن بقیه ماندگار میشه تصویر یک زن زیبای جذاب و جوان باشه که زندگی توی چشماش موج میزنه و شادی و زیبایی و سلامتی از چهره ش مشخص باشه یعنی رفتن در اوج...
همین دیگه...