ساز دل گفت که تو زمزمه ی ناب منی
مدتیه (حدودا دوماه)اولین کاری که بعد بیدار شدن می کنم دو لیوان آب ولرم می خورم.بعد برای خودم توی سکوت و آرامش صبح صبحانه درست میکنم.و توی سینی می چینم بعد یا روی بهار خواب یا کنار گلدونا یا روی تخت میشینم و با آرامش و تمرکز صبحانه می خورم.بعد نیم ساعت مدیتیشن میکنم و بعد ده دقیقه فکر میکنم و روزم رو شروع میکنم.حالا تاثیراتش رو بگم که از نظر روحی و جسمی حالم عالیه...
اینکه به به فکر خودمم و اول از همه به صبحانه ی خودم و جسم خودم می رسم خیلی خوبه و نشون میده که چقدر خودم مهم هستم.
ایمان دارم تا خودم خودم رو هر جوری که هستم زشتم،زیبام،چاقم یا لاغر...
دوست نداشته باشم کسی منو دوست نداره.
تا خودن برای خودم ارزش و اهمیت قائل نباشم کسی دلش برای من نمیسوزه...
پس اول خودم،دوم خودم،سوم هم خودم و بعد بقیه...
این اصلا خودخواهی نیست.
من باید برای جسمم برای سلامتی روحم تلاش کنم وقتی من حالم خوبه اطرافیانم هم تحت تاثیر حال من بهشون خوش می گذره...
و اینکه قراره من تمام عمرم توی این تن زندگی کنم پس باید مراقبش باشم شدید...
و یه نکته ی دیگه اینکه از معجزه ی کلمات غافل نشید.یکی دو جمله ی قشنگ می تونه آدم رو تا اوج ببره ...
یه حرف و جمله ی قشنگ یه تاج سروری نامرئی روی سر طرف میزاره و اونو غرق در خوشی میکنه
پس حرفای قشنگ بزنیم تا زندگیمون قشنگ بشه...
پ ن:معلوم شد امروز حالم خیلی خوبه یا ادامه بدم؟😄😄